แล้วเอาแขนขวาที่บาดเจ็บสอดเข้าไปในปลอก

พร้อมกับใช้เชือกมัดมือตรึงกับเสาไว้ให้แน่น

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน)

จากนั้นใช้มีดกรีดปากแผลให้เปิดออก

แล้วขูดเอายาพิษในกระดูกออกมาด้วยมีดปลายโค้ง

เสร็จแล้วจึงป้ายด้วยตัวยาแล้วเย็บปิดปากแผล

 (ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน)

ท่านฮัวโต๋กลัวว่าท่านกวนอูทนเห็นพิษบาดแผลไม่ไหว

จึงเสนอให้ใช้ผ้าปิดตาในระหว่างทำการรักษา

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน)

ท่านกวนอูกลับหัวเราะแล้วตอบว่า สำหรับท่านเองถือว่าความตายเป็นเรื่องเล็ก  

เพียงการรักษาทำไมต้องทำการเช่นนั้นให้ยุ่งยาก ท่านไม่ยอมให้ผูกมัดหรือปิดตาท่าน

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน)

จากนั้นหมอฮัวโต๋จึงลงมือผ่าตัด แหวกเนึ้อเปิดปากแผลให้กว้าง

ใช้มีดขูดกระดูก เสียงคมมีดที่ขูดกระดูก

ทำเอาบรรดาขุนศึกที่ยืนดูการรักษามิอาจทนฟังได้ จึงต่างทยอยเดินเลี่ยงออกไป

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน)

ขณะผ่าตัดท่านกวนอูนั่งจิบสุราเล่นหมากรุกกับนายทหาร

จนกระทั่งใส่ยาเย็บแผลเรียบร้อยแล้ว

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน)

ท่านกวนอูจึงลุกขึ้นยืนยืดแขนออกไปมาด้วยใบหน้าสดชื่น

พร้อมกล่าวว่าแขนของท่านข้างนี้ใช้การได้แล้ว ไม่เจ็บปวด

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน)

หลังจากนั้นท่านกวนอูจัดเลี้ยงโต๊ะเพื่อเป็นเกียรติอย่างสูงแก่หมอฮัวโต๋

จัดเงินร้อยตำลึงมอบเป็นสินน้ำใจ หากแต่หมอฮัวโต๋ไม่ยอมรับไว้ ท่านกล่าวว่า

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน และ ม้าเซ็กเทา)

ท่านตั้งใจมารักษาท่านกวนอูด้วยความเลื่อมใส

ศรัทธาในคุณธรรมความดีของท่าน ไม่ได้หวังสิ่งตอบแทนใด

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน และ ม้าเซ็กเทา)

ท่านจึงไม่ขอรับทรัพย์สิน เงินทอง เพียงขอรับแต่น้ำใจของท่านกวนอู

เก็บไว้ในใจเพียงเท่านั้น ก่อนลาจากหมอฮัวโต๋กำชับท่านกวนอูว่า

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน และ ม้าเซ็กเทา)

ภายในช่วงเวลาร้อยวันนับแต่บัดนี้ ให้ท่านกวนอูทำใจให้สบาย

 ระงับสติอารมณ์โกรธ พิษบาดแผลจึงจะไม่กำเริบ

หากพ้นร้อยวันไปแล้วเมื่อใด อาการต่างๆจะกลับเป็นปกติเช่นเดิม

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุนเหยียบมังกร)

เมื่อท่านกวนอูต้องเดินทัพไปทำศึกไกลเมือง ฝ่ายซุนกวนไปสมคบกับฝ่ายโจโฉโดยลับ

แต่ยังไม่กล้าออกรบซึ่งหน้า เพียงแต่ให้ทหารลอบเข้าไปปล้นสดมภ์ ระดมกองทัพออกซุ่มโจมตี

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน และ ม้าเซ็กเทา)

เนื่องจากท่านกวนอูเพิ่งหายป่วยอันเนื่องจากถูกยิงด้วยลูกธนูอาบยาพิษ

ฝ่ายซุนกวนโดย ลิบอง แม่ทัพฝ่ายซุนกวนจึงเข้ายึดเมืองเกงจิ๋วได้สำเร็จ

 (ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน และ ม้าเซ็กเทา)

เมื่อท่านกวนอูรู้ว่าเมืองเกงจิ๋วถูกยึดได้แล้ว

ท่านจึงนำทัพกลับมาหวังกอบกู้สถานการณ์

แต่ทว่าทุกอย่างสายไป

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน และ ม้าเซ็กเทา)

ครั้นเคลื่อนพลเข้าประชิดเมือง

ท่านกวนอูยกมือป้องหน้าเพ่งมองไปบนกำแพงเมือง

เห็นลูกเมียทหารฝ่ายตนยืนปะปนกับพวกทหารของฝ่ายซุนกวน

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน และ ม้าเซ็กเทา)

เนื่องจากฝ่ายซุนกวนได้โน้มน้าวชาวบ้านและญาติพี่น้องของทหารหาญ

ด้วยจิตวิทยามวลชน ทั้งหมดป่าวร้องคุณงามความดีของท่านซุนกวน

ยกความดีของฝ่ายซุนกวนว่าแบ่งปันข้าวในนาได้ตามเวลา ใครป่วยมีบริการรักษาฟรี

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน และ ม้าเซ็กเทา)

ทหารซุนกวนยังยิงลูกเกาทัณฑ์ไร้หัว แนบจดหมายเกลี้ยกล่อมจากบรรดาลูกเมียญาติมิตร

ให้ทหารแปรพักตร์เข้าไปยังฝ่ายซุนกวนด้วย ด้วยหมายสลายกองทัพของท่านกวนอู

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน)

ซึ่งได้ผล ทหารของท่านกวนอูซึ่งเหน็ดเหนื่อยอ่อนล้าจากศึกสงคราม

ต่างคิดถึงหน้าลูกเมีย จึงพากันทิ้งอาวุธหลบหนีเอาตัวรอด

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน)

ไม่ช้านานกองทัพอันเกรียงไกรของท่านกวนอูจึงสิ้นสลาย

ท่านกวนอูจึงต้องชักม้าหันหลังกลับ

มีเพียงบริวารผู้ใกล้ชิดและทหารติดตามเพียงห้าร้อยนาย มุ่งหน้าสู่เมือง เป๊กเสีย
(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน)

ฝ่ายซุนกวนเห็นการณ์ดังกล่าว เมื่อได้ทีจึงลุกไล่ติดตาม

โดยแบ่งแยกกองกำลังออกเป็นสามทาง ปิดล้อมเมืองเป๊กเสียไว้ได้หมด

 เมื่อถูกฝ่ายซุนกวนล้อมกรอบอยู่นานวัน ท่านกวนอูจึงรู้สึกอัดอั้น กระสับกระส่าย

(ในภาพ พระกวนเซ่งเต้กุน)