เมื่อท่านจื่อลู่อยู่ในตำแหน่งเป็นเจ้านายใหญ่โตมีทรัพย์สินเงินทอง ครั้นเมื่อเดินทางไปไหน ก็มีขบวนชายหญิงติดตามนับพันคน อาหารการกินล้วนอุดมสมบูรณ์ แต่ท่านก็ไม่มีความยินดีปรีดา ท่านกล่าวว่านึกถึงเวลายามมีบุพการี เมื่อครั้งแร้นแค้น ท่านก็ยังอยากที่จะกินผักป่าต้ม แบกข้าวมาเลี้ยงพ่อแม่ นั่งกินอาหารอย่างพร้อมหน้าพร้อมตา แต่บัดนี้ไม่มีโอกาสอีกแล้ว
(ในภาพ ท่านจ้งจื่อลู่)
ท่านยังเก็บถุงข้าวสารใบเก่าเพื่อเก็บไว้เป็นที่ระลึกถึงพระคุณของท่านทั้งสองและความยากลำบากที่ผ่านมา ท่านขงจื้อได้กล่าวยกย่องท่านจื่อลู่ในเรื่องดังกล่าวว่า ท่านจื่อลู่มีความกตัญญู ยามบุพการีทั้งสองมีชีวิตอยู่ ท่านจื่อลู่ก็ปรณนิบัติรับใช้อย่างเต็มที่ ยามเมื่อท่านทั้งสองถึงแก่กรรม ก็ยังอาลัยท่าน นับว่าเป็นผู้มีความกตัญญูต่อบุพการียิ่ง
เนื่องจากท่านจื่อลู่มีพรสวรรค์สามารถด้านการเมืองและการทหาร ที่สำคัญท่านมีสัจจะ ดังนั้นเรื่องใดก็ตามที่ต้องการการตัดสินความ เมื่อท่านตัดสินแล้ว จึงเป็นที่เชื่อถือได้ ในคุณสมบัติข้อนี้กล่าวว่า เจ้าเมืองเสี่ยวจูถึงกับกล่าวว่า เจ้าหน้าที่ฝ่ายแคว้นหลู่ผู้ที่จะทำสัญญาใดๆกับท่านนั้น ท่านไว้วางใจเพียงท่านจื่อลู่ท่านเดียวเท่านั้น เนื่องจากท่านเชื่อถือในสัจจะ
(ในภาพ ท่านขงจื้อและสานุศิษย์ท่านจ้งจื่อลู่)
ท่านจื่อลู่มีนิสัยใจคอกว้างขวางตรงไปตรงมา กล่าวว่าท่านสามารถให้ผู้อื่นหยิบยืมของใช้ส่วนตัวที่สำคัญ เช่น เทียมม้าหรือชุดประจำกายของท่าน สามารถใช้จนขาดได้โดยท่านไม่ปริปากหรือขุ่นเคือง ท่านมีนิสัยอารมณ์ร้อน เมื่อใดที่ท่านเห็นว่าท่านขงจื้อกระทำบางอย่างไม่ถูกต้อง ท่านกล้าโต้แย้งทันที และเมื่อท่านขงจื้อท่านกล่าวแนะนำประการใด ท่านก็จะยินดีรับฟังและดำเนินการแก้ไขทันที
(ในภาพ คราวต่อสู้กับกบฏ หมวกของท่านจ้งจื่อลู่โดนฟันจนขาดร่วงหล่น)
ท่านจื่อลู่นับเป็นสานุศิษย์ของท่านขงจื้อที่มีความสำคัญ ท่านเป็นองครักษ์ประจำตัวฝ่ายบู้ของท่านขงจื้อ กล่าวว่าตลอดเวลาที่ท่านขงจื้อรับท่านไว้เป็นศิษย์ เป็นด้วยท่านจื่อลู่ ท่านขงจื้อไม่เคยได้ยินผู้ใดกล่าวร้ายท่านเลย
(ในภาพ อนุสรณ์สถานของท่านจ้งจื่อลู่)
เมื่อท่านขงจื้อเดินทางไปที่ใด มักจะมีท่านจื่อลู่เดินทางนำหน้าทุกคราวไป จนท่านขงจื้อถึงกับกล่าวว่า หากแม้นธรรมของท่านไม่เป็นที่ต้องการของราษฎรแล้วไซร้ ท่านจะต่อแพโดยสารด้วยไม้ต่างเรือล่องไปให้ไกลโพ้น เมื่อนั้นคงมีแต่ท่านจื่อลู่เพียงท่านเดียวที่หาญกล้าติดตามท่าน
เมื่อรัชสมัยโจวจิ้งหวัง ปี 38 ปีพุทธศักราช 61 ท่านอายุ 61 ปี ท่านรับราชการในแคว้นเว่ย ตำแหน่งไต้ฟู ต่อมาอีก 2 ปี แคว้นเว่ยต้องสงครามกลางเมืองเกิดรัฐประหาร สูเลี่ยงฮู ก่อการกบฏ ท่านจื่อลู่ยกทัพไปช่วยเจ้านายคือ ข่งคุย ถึงแม้ กาวฉาย ศิษย์อีกท่านหนึ่งของท่านขงจื้อจะทัดทาน บอกให้ท่านจื่อลู่หลบหนี เพราะกลัวหลงกลข้าศึก แต่ท่านก็ยืนยันที่จะไปสู้รบ เนื่องจากความจงรักภักดีต่อเจ้านาย คราวนั้นฝ่ายข้าศึก ฟันสายคาดหมวกของท่านขาด
ท่านนึกถึงคำกล่าวของท่านขงจื้อว่า ขุนศึกต้องยอมสละชีวิตได้ โดยไม่ปล่อยให้หมวกที่สวมใส่หล่นลงบนพื้น ท่านตะโกนว่า กุนจื้อซี่ หยี่กวนบุดเบี่ยน กล่าวถึงตัวท่านสิ้นชีพได้โดยไม่ให้เกียรติของท่านโดนย่ำยี ท่านไม่ยอมให้สายหมวกขาด ขณะท่านกำลังจับสายหมวกเส้นนั้นมาต่อกันใหม่ ฝ่ายตรงข้ามได้ทีฟาดฟันร่างท่านแหลกเหลว
ท่านถึงแก่กรรมเมื่อเมื่อวันที่ 3 เดือน 3 ในรัชสมัยโจวจิ้งหวัง ปี 40 ปีพุทธศักราช 63 สิริรวมอายุ 63 ปีเมื่อท่านขงจื้อได้ทราบความดังนั้น ท่านเสียใจมากท่านตรอมใจ ประกาศไม่ทานเนื้อสัตว์อีกต่อไป ไม่นานท่านก็ถึงแก่กรรมตามไปด้วยกัน
ท่านจื่อลู่เป็นตัวอย่างวีรชนในเรื่องราวความกตัญญู ความกล้าหาญและความภักดี ประวัติศาสตร์ได้บันทึกไว้ให้ลูกหลานได้จดจำและระลึกถึงในกาลเวลาต่อมา เมื่อท่านจื่อลู่ถึงแก่กรรม ราษฎรจึงฝังศพท่านที่สถานที่แห่งหนึ่ง ตอนแรกไม่แน่ชัดว่าเป็นสถานที่ใด
จนกระทั่งในสมัยต่อมาจึงค้นพบหลักฐานชัดเจนตามบันทึก สุ่ยจิงจู้ กล่าวว่า ท่านได้รับการฝังร่างอยู่ภายในสุสานดังปรากฏปัจจุบันในเมืองผูหยาง มณฑลเหอหนาน ท่านถือว่าเป็นต้นตระกูลบรรพบุรุษของแซ่จ้ง ซึ่งรวมตัวตั้งรกรากเป็นปึกแผ่นเป็นหมู่บ้านชื่อ เหิงฟังชุน ต่อมาจึงเรียกว่า จ้งเจียนชุน
สมัยฮั่น พระเจ้าฮั่นหมิงตี้ หย่งผิงปี 15 ปีพุทธศักราช 615 เสด็จไปบูชาศาลขงจื้อพร้อมสานุศิษย์ 72 ท่าน นับเป็นการบูชาจากท่านจากราชสำนักเป็นครั้งแรก
สมัยถัง พระเจ้าถังเสวียนจง คายหยวนปี 7 ปีพุทธศักราช 1262 จึงก่อสร้างศาลเคารพบูชาท่านที่อำเภอเว่ยซาน มณฑลซานตงในปัจจุบัน ต่อมาอีก 20 ปีท่านได้รับการแต่งตั้งนามว่า เว่ยโหว หรือ อ่วยโห
สมัยซ่งเหนือ พระเจ้าซ่งเจินจง ไต้จงเสียงฝู่ปี 2 ปีพุทธศักราช 1552 แต่งตั้งนามว่า เหอไน่กง หรือ โอ่หล่ายก๋ง
สมัยซ่งใต้ พระเจ้าซ่งตู้จง เสียนฉุนปี 2 ปีพุทธศักราช 1809 แต่งตั้งนามว่า เว่ยกง หรือ อ่วยก๋ง
สมัยหมิง พระเจ้าหมิงซื่อจง เจียจิ้งปี 9 ปีพุทธศักราช 2072 แต่งตั้งนามว่า เซียนเสียนจ้งจื่อ หรือ เซียนเฮี๋ยนจุ๋งจื้อ
สมัยชิง คังซีปี 38 ปีพุทธศักราช 2242 สมัยยงเจิ้งปี 3 ปีพุทธศักราช 2268 และ เฉียนหลงปี 30 ปีพุทธศักราช 2308 กษัตริย์ทั้งสามต่างเคยเสด็จมาและเขียนจารึกคำยกย่องไว้ที่ศาล
กล่าวว่าศาลบูชาท่านจื่อลู่นี้นับเป็น 1 ใน 4 ของศาลที่บูชาท่านขงจื้อและสานุศิษย์ ซึ่งได้แก่
ศาลบูชาท่านขงจื้อและแหยนจื้อ ที่เมืองฉวีฝู้ มณฑลซานตง
ศาลบูชาท่านเมิ่งจื้อ ที่อำเภอโจวเสี้ยน มณฑลซานตง
ศาลบูชาท่านเฉิงจื้อ ที่เมืองจี้หนิง มณฑลซานตง
ศาลบูชาท่านจื่อลู่ ที่อำเภอเว่ยซาน มณฑลซานตง
เมื่อศาลชำรุดผุพังจึงได้ซ่อมแซมครั้งใหญ่สมัยราชวงศ์หมิง จนเมื่อเกิดเหตุการณ์ปฏิวัติวัฒนธรรม ศาลบูชาของท่านถูกทำลาย จนกระทั่งในปีพุทธศักราช 2528 ศาลถูกพายุพัดทำลายเสียหายมากยิ่งขึ้น ในปีพุทธศักราช 2534 จึงได้รับการบูรณะศาลครั้งใหญ่จนกระทั่งปรากฏในปัจจุบัน ความสำคัญของท่านจื่อลู่นั้นปรากฏในคัมภีร์หลุนยวี่ กล่าวถึงท่านจื่อลู่ถึง 39 ตอน กล่าวว่าทุก 12 บทตอนจะปรากฏเรื่อราวท่านจื่อลู่หนึ่งครั้ง
ในเมืองตรังมีศาลบูชาท่านจ้งจื่อลู่ แต่เดิมมีศาลเล็กๆตั้งอยู่หน้าศาลเจ้าพระท่ามกงเยี่ย ชาวตรังบางท่านเรียกว่า พระจุ๋งจื้อกุน หรือ พระไท้เซียน แต่ต่อมาได้สาบสูญไปโดยไม่ทราบสาเหตุ ปัจจุบันมีศาลบูชาท่านเรียก ศาลเจ้าจุ๋งจื้อไท้เซียน ตั้งอยู่หลังตลาดห้วยยอดเป็นการถาวร
เรียบเรียงโดย บุนเต้หลาง เมื่อ 31 พฤษภาคม ปีพุทธศักราช 2550
(ในภาพ คำกล่าวสรรเสริญท่านจ้งจื่อลู่)
ศาลเจ้าจุ๋งจือไท้เซียน
ห้วยยอด
ในปีพุทธศักราช 2490 ราว 60 ปีก่อนนั้น มีเด็กชายวัยรุ่นอายุราว 15 ปีจำนวน 2 ท่าน
ชื่อ หว่านหลู่ และ น้ำ เล่นจอมปลวกซึ่งตั้งอยู่บริเวณหลังตลาดสดเทศบาลห้วยยอด
(ในภาพ ศาลเจ้าจุ๋งจื้อไท้เซียน)
บริเวณเดียวกับศาลพระภูมิในปัจจุบัน ท่านทั้งสองนำสีมาวาดเล่นบนจอมปลวก
เกิดสิ่งแปลกประหลาดมีสิ่งศักดิ์สิทธิ์ลงประทับทรงเด็กทั้งสอง
หนึ่งในนั้นเขียนอักษรจีนคำว่า ไท้ ลงบนจอมปลวก สิ่งศักดิ์สิทธิ์นั้นพูดคำฮากกา
ต่อมามีแปะเส้นเป็นล่ามแปลได้ความว่า สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ลงประทับทรงโกน้ำคือ พระจุ๋งจือไท้เซียน
สิ่งศักดิ์สิทธิ์ที่ลงประทับทรงโกหว่านหลู่คือ พระหลีโลเฉีย หรือ พระหน่าจา ในคำฮากกา
ต่อมา โกหว่า เป็นร่างทรงของพระจุ๋งจือไท้เซียนคนต่อมา
ท่านลงประทับทรงครั้งสุดท้ายเมื่อเดือนพฤษภาคม ปีพุทธศักราช 2540
โกหว่าท่านถึงแก่กรรมเมื่อปีพุทธศักราช 2547
ปัจจุบันยังไม่มีร่างทรงของพระจุ๋งจือไท้เซียนทดแทน
