ภายในงานมีพิธีกรรมมีตั้งพระยี่หวั่ง การประทับทรง พิธีกรรมทางศาสนา

(ในภาพ การตั้งยี่หวั่งอย่างเรียบง่ายแบบโบราณ)

บำเพ็ญกุศลทิ้งกระจาด แจกทาน และรับประทานอาหารร่วมกัน

เรียบเรียงโดย บุนเต้หลาง เมื่อ 26 พฤษภาคม ปีพุทธศักราช 2550

(ในภาพ ศาลเจ้าเสียวลิ้มในงานประจำปี)

สารบัญกระทู้

ประเพณีถือศีลกินผักตรัง

(1)

สารบัญกระทู้

ประเพณีถือศีลกินผักตรัง

(2)

เรียบเรียงโดย บุนเต้หลาง เมื่อ 26 เมษายน ปีพุทธศักราช 2550

ปรับปรุงเมื่อ 26 พฤษภาคม ปีพุทธศักราช 2550

ศาลเจ้าพระพิฆเนศวร์

ตรัง

ขอเชิญสาธุชนร่วมบำเพ็ญกุศลถือศีลกินเจประจำปี 2550

ตั้งแต่วันที่ 24 ถึง 30 พฤษภาคม ปีพุทธศักราช 2550

ร่วมรับประทานอาหารเจและลุยไฟ

ในวันพุธที่ 30 พฤษภาคม ปีพุทธศักราช 2550

ศาลเจ้าพระ108-109

บ้านยวนโปะ ปะเหลียน

ขอเชิญสาธุชนร่วมบำเพ็ญกุศลถือศีลกินเจประจำปี 2550

ตั้งแต่วันที่ 28 ถึง 31 พฤษภาคม ปีพุทธศักราช 2550

ร่วมพิธีลุยไฟ

ในวันพุธที่ 30 พฤษภาคม ปีพุทธศักราช 2550

พระจุ๋งจื้อไท้เซียน

ท่านแซ่ จ้ง นามเดิมว่า โหยว นามศึกษา จื่อลู่ เรียก จ้งจื่อลู่ คำฮกเกี้ยนว่า จ่งจูล้อ หรือ ต่องจูล้อ ท่านเป็นหนึ่งใน 72 สานุศิษย์ใกล้ชิดผู้ติดตามท่านขงจื้อ เป็นชาวเมืองเปี้ยน แคว้นหลู่ในอดีต ปัจจุบันอยู่ในท้องถิ่นฉวนหลิน อำเภอสื้อสุ่ย มณฑลซานตง ท่านถือกำเนิดในยุคชุนชิวช่วงปลาย รัชสมัยโจวจิ่งหวัง ปี 3 ปีพุทธศักราช 1 วันที่ 7 เดือน 9 จีน บ้างว่าวันที่ 1 เดือน 8 จีน ก่อนนั้นมารดาของท่านฝันว่ามีหมีตัวหนึ่งมุดเข้าท้อง หลังจากนั้นมารดาท่านจึงตั้งครรภ์

(ในภาพ ท่านจ้งจื่อลู่)

ในสมัยเด็กท่านจื่อลู่ยากจนมาก ท่านอยู่กับบิดามารดาเพียง 2 ท่าน เนื่องจากความยากจนอาหารการกินจึงไม่สมบูรณ์ จำต้องตัดหญ้าผักป่ามาต้มกินเพียงเพื่อประทังชีวิตไปเพียงวันๆ จนเมื่อเวลาผ่านไป ท่านจื่อลู่สังเกตุเห็นว่าบุพการีทั้งสองท่านต่างซูบผอมเจ็บป่วยกระเสาะกระแสะยิ่งขึ้นทุกวัน ท่านคิดว่าเป็นเพราะบุพการีทั้งสองท่านขาดสารอาหาร ท่านจึงนึกถึงข้าวสารซึ่งถือว่าเป็นอาหารชั้นดีที่สุดของชาวบ้านป่าสมัยนั้น นึกอยากนำมาหุงต้มให้ท่านได้รับประทาน

(ในภาพ ความกตัญญูต่อบุพการีของท่านจ้งจื่อลู่)

ท่านจึงทำงานหนักขยันขันแข็งเก็บผักป่าไปขาย เมื่อได้เงินมาก้อนหนึ่ง จึงนำเงินไปซื้อข้าวสารเพื่อให้ท่านทั้งสองได้กิน แต่ตลาดที่ต้องซื้อหานั้นอยู่ห่างไกลมากห่างจากที่ท่านอยู่หลายร้อยลี้ ท่านจื่อลู่ต้องตื่นแต่เช้าคว้าถุงข้าวสารผุๆเดินทางเข้าไปในเมืองเพื่อซื้อข้าวสาร การเดินทางแต่ละครั้งยากลำบาก บางครั้งต้องตากแดดตากฝนนอนกลางดินกินกลางทราย เพียงเพื่อให้สมปรารถนาที่ตั้งใจไว้

(ในภาพ ความกตัญญูต่อบุพการีของท่านจ้งจื่อลู่)

เมื่อได้ข้าวสารมาแล้ว ท่านจึงแบกถุงข้าวสารไว้บนบ่าเดินบ้างวิ่งบ้างสลับกันไปด้วยความดีใจ เมื่อมาถึงบ้านก็ไม่ยอมพัก จัดแจงหุงข้าวให้บุพการีทั้งสองท่านได้รับประทานทันที จนกระทั่งบุพการีทั้งสองท่านเริ่มมีสุขภาพแข็งแรงสมบูรณ์ขึ้นตามลำดับ

(ในภาพ ความกตัญญูต่อบุพการีของท่านจ้งจื่อลู่)

ภายหลังเมื่อบุพการีทั้งสองถึงแก่กรรมท่านจื่อลู่ร่ำร้องไห้ปานว่าจะขาดใจตาย ต่อมาภายหลังเมื่อท่านได้เป็นใหญ่รับราชการมีเงินทองและอาหารเหลือกินเหลือใช้ ท่านก็ยังไม่ลืมความยากลำบากในคราวก่อน ท่านได้เก็บถุงข้าวสารใบเก่าผุพังไว้เพื่อเป็นอนุสรณ์เตือนใจ เฝ้าคิดถึงแต่บุพการีทั้งสองอยากให้ท่านทั้งสองมารับประทานอาหารที่สมบูรณ์ คุณธรรมข้อนี้เป็นที่กล่าวขานในเมืองจีนนับแต่โบราณกาลจนจัดเป็น 1 ใน 24 ความกตัญญูที่ได้รับการบันทึก

(ในภาพ ความกตัญญูต่อบุพการีของท่านจ้งจื่อลู่)

ในรัชสมัยโจวจิ่งหวังปี 21 ปีพุทธศักราช 19 เมื่อท่านจื่อลู่อายุ 19 ปี ท่านเป็นหนุ่ม ลักษณะกำยำดูแข็งแรง ท่านจึงมักออกหน้าแทนผู้อื่นเรียกหาความยุติธรรมอยู่เสมอ ครั้งหนึ่งขณะที่ท่านจื่อลู่กำลังชกต่อยกับพวกอันธพาล บังเอิญท่านขงจื้อผ่านมาพบเจอ ท่านขงจื้อกล่าวว่า ท่านเสียดายที่ท่านจื่อลู่เป็นคนกล้าหาญ แต่มัวแต่ชกต่อยกับผู้อื่น หากท่านจื่อลู่คิดกลับใจ มุมานะเรียนหนังสือหาความรู้จะก้าวหน้ากว่านี้

(ในภาพ ความกตัญญูต่อบุพการีของท่านจ้งจื่อลู่)

ท่านจื่อลู่ได้ฟังดังนั้นจึงหยุด เมื่อกลับมาถึงบ้านจึงนั่งครุ่นคิด แล้วท่านผลุนผลันแต่งตัวเป็นขุนศึกเดินทางมุ่งตรงไปยังบ้านท่านขงจื้อ ท่านคิดว่าจะทำทีท่าข่มขวัญท่านขงจื้อ พลันเหยียบย่างเข้าสู่ประตูบ้านท่านขงจื้อ ท่านขงจื้อกล่าวคำทักทายท่านจื่อลู่เป็นคำปราชญ์ เพียงได้ฟังครั้งเดียว ท่านจื่อลู่ก็นิ่งสงบ จึงได้ข้อคิดว่า ด้วยสติปัญญาเท่านั้นจึงสามารถชนะผู้อื่นได้ มิใช่พละกำลังแต่พียงอย่างเดียว

(ในภาพ ความกตัญญูต่อบุพการีของท่านจ้งจื่อลู่)

ท่านจื่อลู่จึงกราบกรานท่านขงจื้อขอให้รับท่านไว้เป็นศิษย์ ท่านขงจื้อจึงตอบรับท่านเป็นศิษย์ กล่าวว่าท่านจื่อลู่อายุน้อยกว่าท่านขงจื้อเพียง 9 ปี ท่านขงจื้อจึงนับท่านจื่อลู่เปรียบดังเพื่อนคู่ใจ ท่านจื่อลู่นับเป็นสานุศิษย์ของท่านขงจื้อที่มีอายุมากที่สุด

(ในภาพ ความกตัญญูต่อบุพการีของท่านจ้งจื่อลู่)

โดยพื้นฐานบุคลิกของท่านจื่อลู่เป็นคนซื่อสัตย์ รักความยุติธรรม คล่องแคล่วว่องไว ใฝ่ศึกษาหาความรู้อยู่เสมอ ท่านขงจื้อจึงไว้วางใจท่านจื่อลู่มาก และท่านได้สั่งสอนท่านจื่อลู่อย่างไม่รู้เหน็ดเหนื่อย ต่อมาเจ้าเมืองแคว้นฉู่ ร่ำรู้ถึงกิตติศัพท์ความรู้ความสามารถของท่านจื่อลู่ ทราบว่าท่านจื่อลู่มีคุณธรรมและสนใจด้านการเมืองการปกครอง มีเจตคติอยากเห็นราษฎรอยู่ดีมีสุข จึงเรียกตัวท่านมาช่วยราชการ

(ในภาพ ความกตัญญูต่อบุพการีของท่านจ้งจื่อลู่)

ท่านเป็นผู้ดูแลทรัพย์สินของขุนนางตระกูลจี้ ท่านจึงได้รับฉายา จี้ลู่ ต่อมาการงานหน้าที่ของท่านเติบใหญ่ จนกระทั่งได้รับมอบหมายเป็นเจ้าเมือง ผูอี้ ท่านได้ปกครองบ้านเมืองอย่างดี นำความรู้ที่ได้รับมาจัดการบริหารได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย ราษฎรอยู่ดีมีสุข

(ในภาพ ความกตัญญูต่อบุพการีของท่านจ้งจื่อลู่)

ครั้งหนึ่งท่านขงจื้อได้มาเยี่ยมเยียนท่านจื่อลู่ พลันเข้าเหยียบเขตแดนเมืองผูอี้ ท่านออกปากชมว่าท่านจื่อลู่ดีมาก ตั้งใจบริหารบ้านเมืองราษฎรให้ความเชื่อถือ พอเข้าในเมืองท่านออกปากชมเป็นครั้งที่สองว่า ท่านจื่อลู่ดีมากทุ่มเทแรงกายและใจทำงานรับใช้ราษฎร พอเข้าศาลาว่าการเมือง ท่านจึงกล่าวชมเป็นครั้งที่สามว่า ท่านจื่อลู่ดีมากตัดสินปัญหาต่างๆได้ดี ดำเนินการโดยเฉียบขาด ท่านจื่อก้ง สานุศิษย์อีกผู้หนึ่งซึ่งติดตามไปด้วยกัน จึงบังเกิดความสงสัยว่าท่านขงจื้อลำเอียง เพราะตั้งแต่เข้าเมืองมายังไม่ทันพบท่านจื่อลู่ ก็ออกปากชมแล้วถึงสามครั้ง

(ในภาพ ความกตัญญูต่อบุพการีของท่านจ้งจื่อลู่)

ท่านขงจื้อจึงกล่าวว่า เมื่อท่านก้าวย่างเข้ามายังเมืองผูอี้ ท่านเห็นเรือกสวนไร่นาอุดมสมบูรณ์ดี เป็นระเบียบเรียบร้อย ปราศจากวัชพืช การชลประทานอุดมสมบูรณ์ นั่นเป็นเพราะราษฎรให้ความเชื่อถือศรัทธาในผู้ปกครอง จึงให้ความร่วมมือกับทางราชการบริหารบ้านเมือง

(ในภาพ ความกตัญญูต่อบุพการีของท่านจ้งจื่อลู่)

เมื่อท่านเข้ายังในเมืองท่านเห็นบ้านเรือนดูสะอาดเป็นระเบียบเรียบร้อย มีรั้วรอบขอบชิด ปลูกไม้ดอกไม้ประดับ ท่านจึงคิดว่า นั่นเป็นเพราะท่านจื่อลู่ทุ่มเทการบริหารงาน จนราษฎรศรัทธา จึงไม่เกียจคร้าน ให้ความร่วมมือ ช่วยกันพัฒนาบ้านเมือง

(ในภาพ ความกตัญญูต่อบุพการีของท่านจ้งจื่อลู่)

เมื่อท่านเข้าไปยังศาลาว่าการเมือง ท่านเห็นข้าราชการทำงานอย่างขมีขมันไม่เกียจคร้าน เป็นระเบียบเรียบร้อย แสดงว่าท่านจื่อลู่ทำงานได้ดี มีความเฉียบขาดตัดสินปัญหาต่างๆได้ดี ข้าราชการจึงรักและศรัทธา ทุกคนทำงานด้วยความเต็มใจ ท่านกล่าวต่อว่า หากมองในแง่นี้แล้ว ท่านกล่าวชมท่านจื่อลู่เพียงสามครั้งนับว่ายังน้อยไป

(ในภาพ ท่านจ้งจื่อลู่)