จึงเชิญท่านหลิมเบ็กเหนียงประกอบพิธีกรรม
บำบัดฟ้าฝนให้ตกลงมาช่วยเยียวยาความแห้งแล้ง
ฝนจึงตกลงมาห่าใหญ่ นำความยินดีปรีดาทั่วหน้า
(ในภาพ พระเทียนห่อเซ่งโบ้)
เมื่อครั้งบ้านเมืองบังเกิดจลาจล
ราชการส่งกองกำลังปราบปรามกลุ่มผู้ต่อต้านอำนาจรัฐ
มีผู้อพยพหนีตายมายังท้องถิ่นฮกเกี้ยนจำนวนมาก
ท่านได้มีจิตเมตตาช่วยเหลือชาวบ้านที่อพยพหนีภัยมา
ท่านช่วยต่อเรือแพนำพาผู้หนีภัยเหล่านั้นมุ่งไปสู่ดินแดนอันอุดมสมบูรณ์
กล่าวว่าแผ่นดินนั้นคือเกาะไต้หวัน
ท่านนำขึ้นฝั่งเจ็งหลัว หรือเจี๋ยอี๋ในปัจจุบัน บ้างว่าเป็นเกาะเผิงหู
จากคุณความดีและความกรุณาดังกล่าวจึงเป็นที่ประจักษ์ ชาวบ้านต่างทราบกันกันทั่ว
นำความซาบซึ้งใจของชาวบ้านย่านถิ่นในตัวท่านเป็นอันมาก โดยเฉพาะชาวบ้านแถบมณฑลฮกเกี้ยนนั้น
เมื่อท่านหลิมเบ็กเหนียงอายุ 23 ปี ณ หุบเขาดอกท้อ เบื้องทิศตะวันตกเฉียงเหนือนั้น ปรากฏปีศาจร้าย 2 ตน เรียก เชียนหลีหง่าน หรือตาทิพย์ และ สุ่นฮองหงี่ หรือหูทิพย์ ปีศาจทั้งสองก่อความเดือดร้อน สร้างความหวาดกลัวให้กับชาวบ้านเป็นอันมาก
ท่านเดินทางไปที่นั่น ท่านได้แสดงความสามารถให้ทั้งสองนั้นประจักษ์ด้วยสายตาตนเอง จนปีศาจทั้งสองยินยอมพร้อมใจเป็นสานุศิษย์ติดตามท่านเป็นองครักษ์ประจำกายเบื้องซ้ายและขวา เป็นผู้ช่วยเหลือท่านให้ข้อมูลและข่าวสารยามชาวบ้านประสบภัยพิบัติที่ต้องการความช่วยเหลือ
ปกติท้องทะเลมีปีศาจมังกรพ่นน้ำตัวหนึ่งชื่อ อั๋นกง มักทำตัวสร้างความเดือดร้อน ก่อคลื่นยักษ์ หมุนพายุคว่ำเรือโดยสารกลางท้องทะเลอยู่เนืองๆ ครั้งหนึ่งท่านหลิมเบ็กเหนียงตรวจตราลาดตระเวณในท้องทะเล เมื่อไปพบเจอ จึงเกิดการต่อสู้ฝ่ายปีศาจมังกรสู้ไม่ได้จึงทำทีขอยอมแพ้
แต่เมื่อท่านหลิมเบ็กเหนียงเผลอ จึงแปลงกายเป็นมังกรยักษ์จะทำร้ายท่าน ท่านจึงใช้วิชาอาคม นำเชือกมารัดเจ้ามังกรจนแน่นดิ้นไม่หลุด ท่านดึงลากครูดไปกับผิวน้ำของท้องทะเล เจ้ามังกรกลัวมากร้องขอชีวิต ท่านจึงอบรมสั่งสอน ตั้งแต่นั้นมาเจ้ามังกรตัวนั้นจึงยอมสามิภักดิ์เป็นผู้ช่วยของท่านในการตรวจตราท้องทะเล
เมื่อท่านหลิมเบ็กเหนียงอายุ 26 ปี บ้านเมืองประสบเหตุอุทกภัยครั้งใหญ่
ฟ้าฝนตกลงมาหลายวันติดต่อกัน ประหนึ่งฟ้ารั่ว ไม่มีแนวโน้มทีท่าฝนหยุดตก
ท่านจึงถูกเชื้อเชิญให้ทำพิธีหยุดฟ้าฝน
เมื่อท่านทำพิธีเสร็จฉับพลันทันใด ท้องฟ้าที่มืดครึ้มกลับเปิดโล่ง ฟ้าฝนหยุดตก
กิตติศัพท์ความสามารถและความศักดิ์สิทธิ์ของท่านจึงระบือกว้างไกล
รัชสมัยพระเจ้าซ่งไท่จง ยงซีปี 4 ปีพุทธศักราช 1530
เมื่อท่านหลิมเบ็กเหนียงอายุ 28 ปี
วันรุ่งขึ้นตรงกับวัน ฉงหยาง คือวันที่ 9 เดือน 9 บางตำนานว่าวันที่ 29 เดือน 4
ท่านกำหนดรู้ถึงการละสังขาร ท่านจึงกล่าวอำลาบิดามารดาและชาวบ้านว่า
วันพรุ่งนี้ท่านจะขึ้นไปสู่ที่สูง โดยกล่าวเป็นนัยว่าเป็นวันสำเร็จธรรมของท่าน
ตามประเพณีในวันฉงหยางนั้นชาวบ้านนิยมเดินทางขึ้นไปที่สูง เช่นเนินเขา
ทางครอบครัวของท่านขอเดินทางขึ้นไปด้วย แต่ท่านไม่อนุญาติ
ท่านต้องการเดินทางไปโดยลำพัง บรรดาญาตินึกว่าท่านเดินทางเที่ยวเล่นปกติ
เมื่อถึงวันดังกล่าว ท่านจึงอาบน้ำชำระกายให้สะอาด
แต่งกายให้สวยงาม เดินมุ่งสู่ยอดเขา บี่ฮง
ท่ามกลางแว่วเสียงประโคมดนตรีตลอดรายทาง
ท่านสวดมนต์และกำหนดจิตภาวนาอย่างแน่วแน่
เมื่อถึงสถานที่ดังกล่าว ปรากฏเมฆฉาย 5 สี รายรอบทั้ง 4 ทิศทาง
โอบอุ้มห่อร่างกายของท่านหลิมบกเหนียงกลับลับหายไปในท้องฟ้า
ท่านสำเร็จธรรม กำเนิดเซียนในวันนั้น วันที่ 9 เดือน 9 จีนช่วงเวลากลางวัน
บรรดาชาวบ้านเมื่อทราบข่าวต่างพากันตื้นตันใจในความเมตตาและความกรุณา
จึงรวมใจกันจัดสร้างศาลบูชาท่าน ณ ที่แห่งนั้น แรกเริ่มเรียกท่านว่า ทงเฮี๋ยนเหล่งลื้อ
ต่อมาจึงยกย่องท่านว่า พระม่าจ้อโป๋
นอกจากนั้นยังมีตำนานพื้นบ้านกล่าวเสริมว่า
ท่านหลิมเบ็กเหนียงนั้นมีคู่หมั้นหมายตั้งแต่ยังเล็ก
เมื่อเข้าสู่วัยสาว ท่านไม่ต้องการแต่งงานมีครอบครัว
จนเมื่อถึงวัยอันควร ทางฝ่ายชายจึงมารับตัวท่านไปยังบ้านว่าที่สามี
ท่านบ่ายเบี่ยงเรื่อยมา ครั้งสุดท้ายเมื่อสุดจะบ่ายเบี่ยงแล้ว
ท่านจึงยอมแต่งงาน และไปยังบ้านสามีทำงานบ้าน
เมื่อทำงานบ้านเสร็จแล้วรีบกลับบ้านของตนเอง
เป็นเช่นนี้ทุกวัน โดยไม่ยอมนอนค้างบ้านว่าสามี
ทางฝ่ายสามีเองพยายามออกอุบายต่างๆเพื่อถ่วงเวลาให้ท่านกลับบ้านไม่ทัน
เป็นเหตุให้ต้องนอนค้างบ้านสามี แต่ท่านก็แก้ปัญหาเอาตัวรอดได้ทุกครั้ง
จนฝ่ายเจ้าบ่าวอดทนไม่ไหวสั่งจับตัวท่านไว้
เมื่อจวนตัวท่านจึงเหิรลอยขึ้นสู่เวหาจากไปสู่สวรรค์เบื้องบน
กล่าวว่าเมื่อท่านสำเร็จเซียนไปแล้ว
บ่อยครั้งมีผู้เห็นโคมไฟระยิบระยับอยู่ระยะไกลเสมอ
ต่างเชื่อว่าท่านหลิมเบ็กเหนียง หรือพระมาจ้อโป๋
กำลังออกตรวจตราท้องทะเล เพื่อปกป้องคุ้มภัยให้กับชาวบ้าน
