3.ประชาสังคมควรพินิจพิเคราะห์ สำรวจว่าในเขตชุมชนของตน มีศาสนสถานเก่าแก่อยู่บ้างหรือไม่ แล้วให้ความช่วยเหลือดูแลศาสนสถานแห่งนั้นโดยสมควร โดยทำงานเป็นระบบมีคณะกรรมการร่วม ไม่ปล่อยให้ทายาทต้องรับดูแลฝ่ายเดียว เพราะศาลเจ้าเปรียบเสมือนศาสนสถานแห่งศาสนิกใดๆ อันเป็นศาสนสมบัติเพื่อร่วมชำระจิตใจของชาวบ้านในชุมชน ซึ่งเป็นนัยแห่งส่วนรวมโดยแท้จริง/บุนเต้หลาง

 (ในภาพ ป้ายนามศาลจารึกว่าเป็นศาลของ พระซำซัวก๊กอ๊วง)

คุณบุนเต้หลวง ผมอยากจะรบกวนขอทราบว่า

ที่มูลนิธิซำเต็กไท้(ไตรคุณธรรม)  ชลบุรี   ก็มีองค์เจ้าซำซัวก๊กอ๊วงไม่ทราบว่าเป็นองค์เดียวกันหรือไม่ครับ      และผมอยากจะขอทราบรายละเอียดประวัติเจ้าพ่อหมื่นรามครับ

ขอบคุณครับ

เรียนคุณบุนเต้หลาง

           อยากทราบเรื่องของบิดเจี่ยนเเละอั่งกู้เพราะจังหวัดอื่นไม่มีการนิยมใช้เลยนอกจากจังหวัดตรังโดยเฉพาะบิดเจี่ยน  เเละอั่งกู้ของจังหวัดอื่นนั้นจะเป็นเต่าตัวใหญ่ใช้เเป้งคนละอย่างกับตรัง

พระโป้เซ้งไต่เต่

พระโป้เซ้งไต่เต่หรือชาวบ้านทั่วไปเรียก หงอจินหยิน หงอจินกุน ตั่วเต๋าจินหยิน หรือ ตั่วเต๋ากง ส่วนชาวตรังมักเรียกท่านว่า พระไต่เต่เอี๋ย ท่านเป็นหมอที่มีชื่อเสียง ในสมัยราชวงศ์ซ่งใต้ เดิมชื่อ หงอปุ่น บางตำนานเรียกว่า หงอทอ เมื่อร่ำเรียนชื่อว่า ฮั้วกี สมญานาม ฮุ๋นชง บางตำนานเรียก ฮุ๋นตัง ท่านกำเนิดที่หมู่บ้าน ป๋ายเก๋ว อำเภอ ต่งอาน มณฑลฮกเกี้ยน ในสมัยราชวงศ์ซ่งเหนือ ศักราชพระเจ้าซ่งไท้จง ไท้เป๋งเฮงก๊กปี 4 พุทธศักราช 1522 วันที่ 15 เดือน 3 จีน จนเมื่อศักราชพระเจ้าซ่งเหรินจง จิ่งโย่วปี 4 พุทธศักราช 1579 วันที่ 2 เดือน 5 จีน ท่านละสังขาร สิริอายุรวม 58 ปี

(ในภาพ ป้ายนาม พระโป้เซ้งไต่เต่)

ต่อมาสมัยหมิง ศักราชพระเจ้าหมิงเฉิงจู่ หย่งเล่อปี 17 พุทธศักราช 1962 เมื่อท่านแสดงปาฏิหาริย์แปลงร่างเป็นนักพรตรักษาบุ๋นฮองเฮาในสมัยนั้นให้หายขาดจากอาการประชวร ท่านจึงได้รับการสถาปนาเป็น บ่านสิ้วบู่เก็กโป้เซ้งไต่เต่ ซึ่งมีความหมายถึงจิตวิญญาณอมตะนิรันดร์นั่นเอง

(ในภาพ ยันต์พระโป้เซ้งไต่เต่)

เมื่อสืบประวัติแล้วพบว่าพระโป้เซ้งไต่เต่โดยชาติกำเนิดของท่าน แท้จริงสืบเผ่าพันธุ์จากกษัตริย์ไท้โปว๋ แห่งราชวงศ์โจว ในยุคสมัยจ้านกว๋อ ยุคนั้นมีการรบพุ่งอยู่ตลอด บรรพบุรุษของท่านได้สร้างที่มั่นอาศัยอยู่ที่แคว้นอู๋ ปัจจุบันคือบริเวณอำเภอเจียงซู จนล่วงรุ่นที่ 31 จึงได้เปลี่ยนจากแซ่เดิมมาเป็นแซ่อู๋ หรือคำฮกเกี้ยนว่า หงอ จวบจนปัจจุบัน ต่อมาลูกหลานแซ่หงอส่วนหนึ่งอพยพลงมาเรื่อย ส่วนหนึ่งมาตั้งรกรากที่บ้านป๋ายเก๋ว อำเภอต่งอาน เมืองจ่วนจิว มณฑลฮกเกี้ยน โดยประวัติบรรพบุรุษของท่านประกอบสัมมาชีพสุจริต มีคุณธรรมจนเป็นที่ทราบกันดี

(ในภาพ พระโป้เซ้งไต่เต่ออกโปรดสาธุชน)

บิดาของท่านชื่อ หงอทอง เป็นสุจริตชนอยู่ในศีลธรรม ส่วนมารดาท่านชื่อ อึ๋งหยกฮั้ว ซึ่งเป็นเทพเซียน  หยกฮั้วไต่เซียน ได้กลับภพลงมาเกิด นับเป็นสตรีที่มีจิตใจงดงาม ทั้งคู่สามีภรรยาประกอบอาชีพประมงจับปลา อยู่ด้วยกันมานานแต่ก็ไม่มีบุตร จนคืนหนึ่งนางฝันว่านางได้กลืนเต่าสีขาวลงท้อง เมื่อตื่นขึ้นมา นางได้ปรึกษาเพื่อนบ้าน ทุกคนต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า เต่าสีขาวเป็นสัญลักษณ์ของสิ่งที่ดี มีสิริมงคล ต่อมาไม่นานนางบังเกิดตั้งครรภ์ ซึ่งเป็นพระโป้เซ้งไต่เต่นั่นเองที่มาจุติในครรภ์ของนาง

(ในภาพ พระโป้เซ้งไต่เต่)

สมัยราชวงศ์ซ่งเหนือ ศักราชพระเจ้าซ่งไท้จง ไท้เป๋งเฮงก๊กปี 4 พุทธศักราช 1522 วันที่ 15 เดือน 3 จีน เมื่อมารดาตั้งครรภ์ครบ 10 เดือน เริ่มมีอาการเจ็บครรภ์นานประมาณ 10 วัน จนเมื่อคืนของวันที่ 14 จึงเจ็บครรภ์คลอด กล่าวว่าท่านคลอดยาก ใช้เวลานานมาก มารดาได้รับความทุกขเวทนา บิดาของท่านกระสับกระส่ายสอบถามอาการจากหมอทำคลอดทุกระยะ จนหมอทำคลอดกล่าวว่าอาการเป็นตายเท่าๆกัน

(ในภาพ พระโป้เซ้งไต่เต่)

ต่อมามารดาท่านสลบไสลไป จึงปรากฏในฝันว่า มีชายชราผมสีขาวโพลน มีหนวดสีเงิน เรียวคิ้วและแววตาเต็มไปด้วยความเมตตา กล่าวว่าท่านเป็น ติ๋วซ๊อเต๋าหยิน หรือไท้แปะกิมแช มาพร้อมกับ หล่ำเหลงซายเจี่ย และ พระปักเต้าแชกุน ชายชราเหล่านั้นได้ส่งทารกน้อยให้มารดา โดยวางไว้ในกระท่อมภายในบ้านของท่าน และกล่าวว่าเด็กน้อยคนนี้เป็น พระจี๋บี๋แช หรือจีมุ้ยแช ท่านลงมาจุติเพื่อช่วยเหลือประชาชนให้หายจากทุกข์โศกโรคภัย กำจัดปีศาจที่ทำให้ผู้คนล้มเจ็บ

(ในภาพ พระโป้เซ้งไต่เต่)

มารดาของท่านได้ฟังดังนั้นก็นิ่งอึ้ง สะดุ้งตื่นจากการหลับใหล พลันกำเนิดคลอดบุตรในเวลาเช้าตรู่พอดี เมื่อแสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่อง แสงสีม่วงอบอวลไปทั่วห้องหับ กลิ่นหอมหวลฟุ้งกำจาย ปรากฏกาย พระโคยแช มาร่วมแสดงความยินดี ท้องฟ้ามีเมฆมงคล 5 สี ชาวบ้านต่างแปลกใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ถือเป็นวาระกำเนิดผู้มีบุญญาธิการ ท่านจึงได้รับขนานนามว่า หงอปุ่น เนื่องจากท่านเป็นกายแปลงกำเนิดของ พระจี๋บี๋แช ภายหลังมีผู้เรียกท่านว่า จี๋บี๋จินหยิน ด้วยอีกนามหนึ่ง

(ในภาพ พระโป้เซ้งไต่เต่)

เนื่องจากท่านเป็น พระจี๋บี๋แช ถือภพกลับชาติมาเกิด ท่านจึงมีบุคลิกภาพนุ่มลึก สันโดษ มีเหตุผล มีความรอบรู้ฉลาดเฉลียว เมื่อถึงวัยศึกษา ไม่ว่าจะเป็นหนังสือใดๆ เพียงอ่านครั้งเดียว ท่านก็สามารถเข้าใจและท่องกลับมาได้ครบถ้วน ไม่ว่าเป็นบทกวี ศีลธรรม ภูมิศาสตร์ และกฎแห่งฟ้าดิน ท่านก็รู้กระจ่าง และมีความมุ่งมั่นใฝ่รู้เพิ่มเติมอยู่เสมอ

(ในภาพ พระโป้เซ้งไต่เต่)

เมื่อศักราชพระเจ้าซ่งไท้จง จื้อต้าวปีแรก พุทธศักราช 1538 ท่านหงอปุ่นอายุได้ 17 ปี ท่านต้องการศึกษาหาวิชาความรู้ จึงเที่ยวเสาะหาบรรดาเหล่าอาจารย์ จนเดินทางมาถึงภูเขา เบ๋งซัว พบวัดเก่าแก่ ท่านได้ฝากตัวเป็นศิษย์วัด เมื่ออยู่ที่นี่ท่านได้มีเวลาฝึกปรือคิดทบทวนวิชาต่างๆ ศึกษาข้อผิดพลาดจากอดีต ท่านเล่นแร่แปรธาตุ จนได้สูตรยาวิเศษ ณ จุดนี้ท่านจึงมีความตั้งใจที่จะช่วยเหลือชาวบ้าน โดยไม่สนใจเงินทอง ลาภยศสักการะ ซึ่งเปรียบเสมือนเมฆลอยที่ผ่านมาแล้วหายไป

(ในภาพ พระโป้เซ้งไต่เต่)

ในปีเดียวกันนั้น ระหว่างที่ท่านหงอปุ่นกำลังตกปลาอยู่ริมฝั่งชายทะเล ปรากฏมีเรือแจวลำหนึ่งมุ่งตรงมายังตัวท่าน หน้าตาของชายผู้แจวเรือดังกล่าวนั้น ลักษณะไม่คุ้นตา ไม่เหมือนชาวบ้านทั่วไป ชายคนดังกล่าวได้ร้องเรียกท่านด้วยน้ำใสใจจริงให้ไปเที่ยวล่องเรือชมทิวทัศน์บรรยากาศด้วยกัน ท่านหงอปุ่นไม่รีรอ จึงลงเรือไปด้วย เนื่องจากมีความตั้งใจที่จะท่องไปในทะเลอยู่แล้ว เรือลำนั้นพาท่านมุ่งหน้าไปยังภูเขาสูงชันทราบภายหลังว่า กุนหลุนซัว แล้วชายแปลกหน้าก็บอกว่า พระซายอ่องโบ้ ทราบว่าท่านกำลังเดินทางเสาะหาอาจารย์ เพื่อร่ำเรียนนำวิชาไปช่วยเหลือชาวบ้าน ชายแปลกหน้ายินดีพาท่านไปหาพระซายอ่องโบ้

(ในภาพ พระโป้เซ้งไต่เต่ กิมซิ้นของท่านในศาล ฮักกาฉือแจ่เก๋ง)

ท่านหงอปุ่นจึงเดินตามชายแปลกหน้าคนดังกล่าว เดินทางขึ้นเขาไปด้วยความยากลำบาก  ในที่สุดก็มาถึงยอดเขาสูงสุด ปรากฏถ้ำเซียนอยู่เบื้องหน้า ท่านจึงได้พบกับพระซายอ่องโบ้ พระซายอ่องโบ้กล่าวว่าภพก่อนท่านและท่านหงอปุ่นนั้นมีชะตาลิขิตร่วมกัน ชาตินี้เมื่อพบท่านหงอปุ่นแล้ว ท่านตั้งใจจะสอนวิชาเทพ เพื่อให้ท่านหงอปุ่นนำสิ่งที่ได้เรียนรู้ไปช่วยเหลือชาวบ้านในโลกมนุษย์ ท่านหงอปุ่นร่ำเรียนอยู่บนภูเขากุนหลุนซัวอยู่ 7 วัน 7 คืนจนสำเร็จวิชาจับปราบปีศาจ และพระซายอ่องโบ้ยังมอบตำรายารักษาผู้ป่วยให้กับท่านหงอปุ่น กำชับให้ท่านหงอปุ่นหมั่นศึกษาร่ำเรียนวิชาให้ก้าวหน้า อย่าให้เสียเวลาจะทำให้ชาวบ้านต้องผิดหวัง

(ในภาพ พระโป้เซ้งไต่เต่ กิมซิ้นของท่านในศาล ฮักกาฉือแจ่เก๋ง)

สมัยซ่งเหนือ พระเจ้าซ่งเจินจง เสียนผิงปีแรก พุทธศักราช 1541 ท่านหงอปุ่นอายุ 20 ปี ท่านเริ่มเข้ารับราชการ จนเมื่อท่านอายุ 24 ปี จึงได้รับการคัดเลือกให้ดำรงตำแหน่งฝ่ายสอนประวัติศาสตร์ราชวงศ์ ดำรงตำแหน่งอยู่ชั่วระยะเวลาหนึ่ง ท่านค้นพบว่างานลักษณะดังกล่าวไม่เหมาะสมกับท่าน เพราะท่านต้องการรักษาไข้ช่วยเหลือชาวบ้านทั่วไปมากกว่า ท่านจึงลาออกจากราชการ แล้วกลับมาปลีกวิเวกอยู่ที่บ้านเกิดของท่าน บนภูเขา ป๋ายเก๋วซัว หรือที่เรียกว่า บุ่นผ่อซัว สถานที่ที่ท่านพำนักเรียก เหล่งตี๋อ๋ำ ณ ที่นี่ท่านได้ค้นพบสูตรยาวิเศษ

(ในภาพ พระโป้เซ้งไต่เต่)

สมัยซ่งเหนือ พระเจ้าซ่งเจินจง ไต้จงเสียงฝู่ปีแรก พุทธศักราช 1551 เมื่อท่านหงอปุ่นอายุ 30 ปี ท่านได้ประดิษฐ์เตาไฟสำหรับปรุงยา ซึ่งปัจจุบันยังคงปรากฏ และมีแผ่นศิลาจารึกคำไว้ ด้านข้างมีบ่อน้ำพุศักดิ๋สิทธิ์ เครื่องไม้เครื่องมือ เช่น ครกบดยา ท่านช่วยเหลือรักษาคนไข้ ณ สถานที่แห่งนั้น โดยท่านปรุงยา จ่ายยา และบางครั้งต้องใช้ยันต์เพื่อขับไล่ภูติผีปีศาจ คุณความดีและความศักดิ์สิทธิ์ของท่านกล่าวว่าก้องไปทั่วทั้งสามโลก ภูติผีปีศาจล้วนยำเกรงในตัวท่าน แต่กระนั้นก็ตามท่านก็ยังคงศึกษาหาความรู้เพิ่มเติมอยู่เสมอ จนวิชาการและความสามารถของท่านก้าวรุดหน้าไปอย่างรวดเร็ว

(ในภาพ พระโป้เซ้งไต่เต่)

ตามหมายเหตุบันทึกกล่าวว่า สมัยซ่งเหนือ พระเจ้าซ่งเจินจง ไต้จงเสียงฝู่ปี 7  พุทธศักราช 1557 เมื่อท่านหงอปุ่นอายุ 36 ปี ในระหว่างการเดินทางขึ้นเขา เพื่อเก็บตัวยาสมุนไพรนั้น บังเอิญสังเกตุเห็นกองกระดูกกองหนึ่ง เมื่อนำมาวางเรียงเป็นรูปร่างมนุษย์แล้ว ปรากฏว่าไม่ครบ โดยขาดกระดูกท่อนขาซ้าย ท่านจึงใช้กิ่งของต้นหลิวมาทดแทน วาดยันต์ร่ายมนตร์ กระดูกกองนั้นจึงกลับกลายเป็นเด็กน้อย เด็กน้อยร้องไห้ฟูมฟาย ร้องเรียกหาเจ้านาย ท่านหงอปุ่นจึงไต่ถาม จึงทราบความว่าเจ้านายของเด็กน้อยคนนี้ชื่อ กังตีเฮี๋ยน หรือเรียกว่า กังเซียนกวน ส่วนบางตำนานเรียก เจินเจ้เพิ้น

(ในภาพ พระโป้เซ้งไต่เต่)