การหามเก่ว ตัวเหลียน ไท้เปีย ไม่ว่าที่อำเภอท้ายเหมือง อำเภอตะกั่วป่า จังหวัดพังงา  หรือที่ภูเก็ต สมัยก่อนก็ใช้ไม่คานสอด หามเก่ว เหมือนไกวเปล นั่นแหละครับ ปัจจุบันการหามแบบนี้จึงเหลือเพียงเฉพาะการหามตั่วเหลียน หรือเก่วพระใหญ่สุดของแต่ละศาลเจ้า เพราะเก่วหนักมาก ๆ สมัยก่อน คนทำงานเหมืองแร่เยอะ และแข็งแรงมาก มาสมัยนี้เลยมีคนช่วยกันหามมากเป็นธรรมดา ส่วนไท้เปีย ปัจจุบันฝ่ายพังงา ภูเก็ต ก็ใช้หามกันสี่คน แล้วแต่ว่าไท้เปียหนักมากหรือเปล่า และไม่ค่อยนิยมใช้ไม้คานสอดอีกอันหนึ่งไว้สอดหน้าหลัง จึงเหลือแบบสี่คนหามแบบปัจจุบันเพราะทำให้เดินง่าย เนื่องจากมีการเล่นประทัดเยอะมาก ทั้งวันแห่พระ ส่งพระตอนกลางคืน ส่วนที่ใช้สองคนหาม นิยมใช้ก็ที่ตรัง ปัตตานี ที่ผมเคยเห็น

อ่อเหลงกับอุ่ยเหลงของตรังไม่มีขายมีแต่เขียนเอาสังเกตดูสิ คนเขียนเขียนไม่สวยสักผืน สู้ทำบ๊อกสกรีนก็ไม่ได้สวยงาม หรือไม่ถ้าอยากเขียนเอง ก็เขียนแต่ยันต์แปดทิศก็พอเหมือนของไต้หวันนะสีทองสวยดีออก หรือไม่ก็ไปจ้างฮวดกั้วเขาเขียนก็ได้

หามพระ อ.สายบุรี  จ.ปัตตานี  คับ

http://takola.com/webboard/view.php?category=general&wb_id=40#Q40

ขอเสริมภาพประกอบคำบรรยายเพื่อเสริมความเข้าใจของชาวตรังเป็นเบื้องต้น

เนื่องจากเป็นวัฒนธรรมในถิ่นที่ไกลบ้านเราสักเล็กน้อย

ภาพแรกเป็นการหามเก่วพระแบบที่กล่าวถึง แต่เป็นของศาลเจ้าต่ายเต่เอี๋ยเมืองระนอง

ซึ่งใกล้ชิดกับเมืองตะกั่วป่า จ.พังงา รูปแบบหลายอย่าง เช่น การหามเก่วจึงคล้ายกัน

เนื่องจากไม่มีรูปของทางตะกั่วป่าลักษณะเดียวกัน ดังนั้นจึงนำรูปนี้มาให้ชมแทน

เช่นเดียวกัน พระออกเที่ยวของชาวตะกั่วป่าและระนอง มักนำขบวนด้วยไฟศักดิ์สิทธิ์(โก้ยเฉ่งอิ๋ว)ดังภาพ

ส่วนอำเภออื่นในจ.พังงา เช่น ศาลเจ้ามาจ้อโป๋ ศาลเจ้าบุนเท่าก๋ง อ.เมืองพังงา ศาลเจ้ากะโสม อ.ตะกั่วทุ่ง

ศาลเจ้าเล่งสั้นเก้ง อ.ท้ายเหมือง จ.พังงา ล้วนแล้วแต่ใกล้ชิดกับเมืองภูเก็ต รูปแบบจึงคล้ายกันเป็นส่วนใหญ่

การหามเก่วหนุ่ม ซึ่งคล้ายตั่วเหรียนบ้านเรา มักทาสีแดง นำพระมารวมในเก่วเดียวกัน

ใช้คานสอดหน้าหลัง และไกวไปด้วย ที่นั่นยังนิยมประทัดโยนอยู่ ซึ่งในเมืองตรังห่างหายไปนานหลายปี

 ส่วนเก่วเฒ่าเป็นตั่วเหรียนพระกิวอ๋องไต่เต่ พระยกอ๋องส่งเต่ มักทาสีเหลืองทอง

ไม่จุดประทัดใส่โดยธรรมเนียมของท้องถิ่นนั้น

(ในภาพ ขบวนแห่พระของโรงพระตลาดใต้หรือศาลเจ้ากวนอู ชุมชนตลาดเก่า อ.ตะกั่วป่า จ.พังงา)

ขออนุญาตเจ้าของภาพทุกท่านเพื่อความเข้าใจเป็นเบื้องต้น

ขอส่งแรงใจไปยังชาวเมืองระนองและตะกั่วป่าในการอนุรักษ์ประเพณีท้องถิ่นที่สำคัญ/บุนเต้หลาง

  อยากชวนเพื่อนๆมาเที่ยวจ.ภูเก็ตจัง 

พิธีซ้องเก็ง ตักส้อ(ตักเก็ง)

สิ้นเสียงเจ้าหน้าที่ศาลตีผ่างป่าวประกาศเป็นสำเนียงจีนท้องถิ่นให้มาฟังสวดมนต์บูชาดาว

สาธุชนจึงมาจับจองเต็มพื้นที่จนแน่นอาคารศาลล้นออกมานอกศาลเจ้า

บรรยากาศภายในศาลนั้น บ้างก็พนมมือ บ้างก็นั่งสมาธิ

ผู้มีศรัทธามากก็กราบก้มศรีษะจรดพื้นยามสวดมนต์บูชาดาว

(ในภาพ บรรยากาศภายนอกระเบียง สาธุชนผู้มีจิตศรัทธานั่งฟังสวดมนต์อย่างตั้งใจ)

นับตั้งแต่รับพระกิวอ๋องไต่เต่เข้ามาประทับในศาลเจ้าแล้วทุกย่ำรุ่ง(ตีห้า)และยามพลบค่ำ(หนึ่งทุ่ม)

จะมีการสวดมนต์สรรเสริญบูชาดาวในบทสวดปักเต้าเกง(ซ้องเก็ง)

เอ่ยพระนามเทพแห่งดวงดาวทั้งเก้า ผู้บันดาลความเป็นไปในสรรพสิ่ง

(ในภาพ ทางศาลเจ้ามักสวดมนต์พระโพธิสัตย์กวนอิม ประโคมจังหวะก่อน แล้วจึงสวดมนต์บูชาดาว)

จากนั้นอ่านบันทึกศาลเจ้า(ซูบุ๋น)เอ่ยรายนามพระ รายนามบรรพชนศาล

รายชื่อลูกพระ และรายชื่อฉ่ายอิ้วทั่วไปซึ่งเป็นสาธุชนผู้ร่วมบุญลงรายชื่อกินผัก(ตักส้อ)

นับเป็นการเบิกตัวเข้าเฝ้าพระกิวอ๋องไต่เต่เพื่อทรงทราบ

รายชื่อเหล่านี้(อึ่งปึ๋ง)หลังจากอ่านเสร็จก็จะถูกเผาเพื่อส่งรายชื่อไปยังเบื้องบนในวันสุดท้าย

(ในภาพ เกงจู้ของศาลเจ้ากิวอ๋องไต่เต่ห้วยยอดขณะปฏิบัติพิธีกรรม)

   ขอเรียนถามถึง ความแตกต่างของ คำว่า "เสาเต็งโก" และ "เสาโกเต็ง" ครับ

เพราะเห็นบางแห่งใช้ "เต็งโก" แต่บางแห่งกลับเรียกว่า "โกเต็ง"...เป็น งง จริงๆ..

  ขอชื่นชมด้วยใจจริง...สำหรับบุนเต้หลาง ที่อุทิศตน ทุ่มเทนำความรู้มาให้กับผู้เข้ามาอ่านได้ซึมซับประเพณีวัฒนธรรมอันล้ำค่าของชาวตรังและจังหวัดใกล้เคียง  ขอชมเชยความมากน้ำใจของคุณอย่างจริงใจ....และเชื่อว่าการนำเสนออะไรก็ตามของคุณเป็นมรดกด้านความรู้ที่มากด้วยมูลค่า แก่แผ่นดินและคนตรัง คนต่างจังหวัด คนทั่วโลกที่สนใจ และอยากหาคำตอบเพื่อประดับปัญญาทุกคนนะครับ อย่าทอดทิ้งกับการให้ธรรมทานตรงนี้นะครับ นับถือด้วยใจจริง

                                                                           จริงใจนะ

                                                                   หมอหยองครับ