ครั้นปราบกบฏราบคาบสงบลงแล้ว ศรีตวันกรมการผู้ใหญ่จึงประชุมเลือกผู้ครองเมืองต่อไป

สุดท้ายที่ประชุมตกลงพร้อมใจกันเลือกบุตรีของเจ้าเมืองเป็นนางพญาครองเมือง

(ในภาพ งานประจำปีสมโภชพระหลิ่มกอเหนียว พิธีแห่พระ)

ช่วงสมัยนางพญาครองเมือง ได้ทะนุบำรุงบ้านเมือง อาณาประชาราษฎร์อยู่เย็นเป็นสุข

นางพญาได้มอบหมายให้หลิ่มเต้าเคียนเป็นนายช่างควบคุมการก่อสร้างมัสยิดต่อไป

(ในภาพ งานประจำปีสมโภชพระหลิ่มกอเหนียว พิธีแห่พระ)

โดยเป็นมัสยิดก่อด้วยอิฐมีจำนวนสามห้อง และมีเฉลียงรายรอบ กว้างสองวา ยาวห้าวา

ฝาผนังเฉลียงนั้นมีลักษณะโค้งทั้งสี่ด้าน พื้นเฉลียงสูงสองศอก

(ในภาพ งานประจำปีสมโภชพระหลิ่มกอเหนียว พิธีแห่พระ)

ขณะสร้างถึงคานบนและกำลังจะสร้างโดม เกิดฟ้าผ่ามัสยิดทำลายเสียหายถึงสามครั้ง

สร้างความมหัศจรรย์ประหลาดใจให้หลิ่มเต้าเคียน

(ในภาพ งานประจำปีสมโภชพระหลิ่มกอเหนียว พิธีลุยไฟ)

จึงคิดว่าคงเนื่องจากตนมีความอกตัญญูมิได้รู้คุณมารดาและทำให้น้องสาวต้องติดตามมาเสียชีวิตด้วย

เทพยดาฟ้าดินจึงได้ลงโทษ หลิ่มเต้าเคียนจึงล้มเลิกความคิดสร้างมัสยิดต่อไป

มัสยิดจึงค้างคาสร้างไม่สำเร็จตราบจนปัจจุบัน
(ในภาพ งานประจำปีสมโภชพระหลิ่มกอเหนียว พิธีลุยไฟ)

หลิ่มเต้าเคียนจึงคิดแก้ตัวใหม่ ด้วยการหล่อปืนใหญ่ขึ้นถวายนางพญาไว้สำหรับเมือง

ปืนที่หล่อมีสามกระบอก ชื่อปืน นางพญาตานี ยาว 3 วา 1 ศอก 1 คืบ 2 นิ้วกึ่ง กระสุน 11 นิ้ว

ปัจจุบันตั้งอยู่หน้ากระทรวงกลาโหม ซึ่งนำไปในสมัยรัชสมัยรัชกาลที่ 1 ปีพุทธศักราช 2328

(ในภาพ งานประจำปีสมโภชพระหลิ่มกอเหนี่ยว พิธีลุยไฟ)

อีกกระบอกหนึ่งได้ตกเสียที่ปากน้ำปัตตานี ชื่อปืน ศรีนัครี และปืน มหาหล่าลอ

เมื่อหล่อปืนเสร็จเรียบร้อย จึงบรรจุจุดินปืนเพื่อทำการทดลอง

มีอยู่กระบอกหนึ่งจุดชนวนแล้วไม่ลั่น แม้จะพยายามอยู่หลายครั้งก็ไม่สำเร็จ

(ในภาพ งานประจำปีสมโภชพระหลิ่มกอเหนียว พิธีลุยไฟ)

ด้วยความสงสัย หลิ่มเต้าเคียนจึงได้ลงมือจุดเอง

ปรากฏว่าปืนแตกระเบิดถูกตัวหลิ่มเต้าเคียนถึงกับสิ้นบุญนับแต่บัดนั้น

(ในภาพ งานประจำปีสมโภชพระหลิ่มกอเหนียว พิธีลุยไฟ)

สมัยปัจจุบันที่หมู่บ้านกรือเซะห่างจากมัสยิดโบราณไปทางทิศตะวันออก ยังมีสถานที่หล่อปืนดังกล่าว

ส่วนที่ฝังศพของหลิ่มเต้าเคียน บางท่านกล่าวว่าอยู่ที่สุสานเก่า กูโบตันหยงลูโละ
(ในภาพ งานประจำปีสมโภชพระหลิ่มกอเหนียว พิธีลุยไฟ)

ต่อมาเล่าขานกันว่า ท่านหลิ่มกอเหนียวได้สำแดงปรากฏตนเป็นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์

เป็นที่ประจักษ์แก่ชาวเรือและประชาชนผู้สัญจรไปมาในแถบถิ่นนั้นเสมอจนเลื่องลือกันทั่ว
(ในภาพ งานประจำปีสมโภชพระหลิ่มกอเหนียว มโนราห์เข้าร่วมพิธีลุยไฟ)

กิตติศัพท์อภินิหารของท่านหลิ่มกอเหนียวเป็นเหตุให้ประชาชนผุ้เลื่อมใส สละทุนทรัพย์

สร้างศาลขึ้นที่หมู่บ้านกรือเซะ จัดสร้างรูปจำลองท่านหลิ่มกอเหนียวเพื่อไว้สักการบูชา

ทำพิธีอัญเชิญดวงวิญญาณของท่านมาสิงสถิตในรูปจำลองนั้น พร้อมกับขนานนามว่า เจ้าแม่หลิ่มกอเหนียว

(ในภาพ งานประจำปีสมโภชพระหลิ่มกอเหนียว พิธีลุยไฟ)

ปรากฏมีชาวบ้านหลั่งไหลไปกราบไหว้กันมากมาย บ้างก็มีเรื่องเดือดร้อนไปบนบานให้ท่านช่วยเหลือ

บ้างกราบไหว้ท่านขอให้ทำมาค้าขายเจริญ เมื่อบนบานแล้วต่างก็บังเกิดผลตามความปรารถนาทุกคน

จึงทำให้ความศักดิ์สิทธิ์ของท่านกว้างแผ่ไพศาลออกไปยังเมืองอื่น
(ในภาพ งานประจำปีสมโภชพระหลิ่มกอเหนียว พิธีลุยไฟ)

ต่อมา พระจีนคณานุรักษ์ หรือ ตันจูล่าย เป็นต้นสกุล คณานุรักษ์

ซึ่งเป็นหัวหน้าชาวจีนในปัตตานีขณะนั้น ได้เล็งเห็นว่า

เจ้าแม่หลิ่มกอเหนียวนั้นท่านเป็นที่เคารพสักการะของคนทั่วไป

(ในภาพ ศาลเจ้าเล่งจูเกียง และ มูลนิธิเทพปูชนียสถาน)

เห็นว่าศาลที่ประดิษฐานรูปเคารพของท่านซึ่งอยู่ที่หมู่บ้านกรือเซะ

นับว่าห่างไกลจากตัวเมือง ไม่สะดวกแก่การเดินทางไปประกอบพิธีสักการบูชา

จึงได้ทำการบูรณะ ศาลเจ้าซูก๋ง เดิมที่ตั้งอยู่ในเมืองปัตตานีเสียใหม่

(ในภาพ ศาลเจ้าเล่งจูเกียง และ มูลนิธิเทพปูชนียสถาน)

ซึ่งศาลแห่งนี้เดิมสร้างในสมัยหมิง ศักราชว่านลี่ปี 2 ปีพุทธศักราช 2117

ตรงกับรัชสมัยของ สมเด็จพระมหาธรรมราชา แห่งกรุงศรีอยุธยาตอนต้น

(ในภาพ ศาลเจ้าเล่งจูเกียง และ มูลนิธิเทพปูชนียสถาน)

พร้อมกับอัญเชิญพระหลิ่มกอเหนียวมาประดิษฐานไว้ ณ ศาลเจ้าแห่งนี้

เรียกนามศาลใหม่ว่า ศาลเจ้าเล่งจูเกียง หรือ ศาลเทพเจ้าแห่งความเมตตา

ชาวบ้านทั่วไปรู้จัในนาม ศาลเจ้าแม่หลิ่มกอเหนียว หรือ ศาลเจ้าแม่ลิ้มกอเหนี่ยว
(ในภาพ ศาลเจ้าเล่งจูเกียง และ มูลนิธิเทพปูชนียสถาน)

วันสำคัญของทางศาลเจ้าก็คือ งานสมโภชฉลองพระหลิ่มกอเหนียว ซึ่งจัดในวันที่ 15  เดือนแรกจีน

คือหลังวันตรุษจีน 14 วัน ตรงกับจันทรคติของไทยราววันเพ็ญ เดือน 3 หรือวันมาฆบูชา

ส่วนวันคล้ายวันเกิดของท่านตรงกับวันที่ 27 เดือน 7 จีน

(ในภาพ ศาลเจ้าเล่งจูเกียง และ มูลนิธิเทพปูชนียสถาน)

พิธีกรรมจะเริ่มตั้งแต่เช้าตรู่ประมาณ 6 นาฬิกา ทางศาลเจ้าอัญเชิญพระหลิ่มกอเหนียว

พระประธานพระเฉ่งจุ้ยจอซือ พร้อมศักดิ์สิทธิ์อีกหลายองค์ภายในศาลเจ้า

จัดแห่ไปตามถนนสายต่างๆภายในเมือง

(ในภาพ ศาลเจ้าเล่งจูเกียง และ มูลนิธิเทพปูชนียสถาน)

มีการเชิดสิงโต แห่ธงทิว คณะดนตรีจีนบรรเลงตลอดทาง

ส่วนประชาชนก็จะเดินตามขบวนเป็นทิวแถว

ชาวบ้านสองข้างทางจัดโต๊ะบูชา จุดธูปกราบไหว้

(ในภาพ ศาลเจ้าเล่งจูเกียง และ มูลนิธิเทพปูชนียสถาน)

เมื่อขบวนแห่ไปเชิงสะพานเดชานุชิต ก็จะมีพิธีลุยน้ำข้ามคลอง เพื่อระลึกถึงท่านในอดีต

ที่ได้ข้ามน้ำข้ามทะเลด้วยความลำบาก ตามหาพี่ชายถึงเมืองปัตตานี เมื่อแห่รอบเมืองแล้ว

ก็จะผ่านพิธีลุยไฟที่ลานกว้างหน้าศาลเจ้า กลางคืนก็มีมหรสพฉลองตลอดงาน

เช่น งิ้ว รำวง มโนห์รา และภาพยนตร์ เป็นต้น
(ในภาพ ศาลเจ้าเล่งจูเกียง และ มูลนิธิเทพปูชนียสถาน)