ไม่มีใครต้องการ

ในชีวิตนี้ผมก็มีแต่แม่คนเดียวส่วนพ่อไปไหนแล้วไม่รู้แม่ของผมเป็นครูผมมักจะโดนแม่ตีบ่อยครั้งเพราะผมมัวเอาแต่เล่นแม่บอกกับผมเสมอว่าให้ผมเป็นอะไรก็ได้แต่ขอให้ผมเป็นคนดีก็พอตอนเด็กๆผมบอกรักแม่ทุกวันเวลาที่ผมพูดว่า หนูรักแม่ แม่จะหน้าแดงแล้วพูดว่า จะบ้าเหรอ แม่ก็รักหนูเหมือนกัน ผมกับแม่นอนกอดกันทุกคืนพอตอนดึกแม่จะตื่นขึ้นมาพร้อมกันห่มผ้าให้ผมส่วนตอนเช้าแม่จะแต่งตัวและอาบน้ำให้ผมก่อนที่เราทั้งสองคนจะไปโรงเรียนพร้อมกันพอผมอายุ 10 ขวบ แม่ก็มีแฟนใหม่สิ่งที่ผมสังเกตเห็นก็คือ แม่ไม่เคยกอดผม แม่ไม่เคยบอกรักผม แม่ไม่สนใจผมเลยนอกจากโทรศัพท์...แม่คงจะรอว่าเมื่อไหร่แฟนจะโทรมา...แต่แม่ไม่เคยมองผมบ้างเลยว่าเวลาผมนอนน้ำตาของผมไหลออกมามากแค่ไหนผมบอกตรงๆเลยนะว่าผมไม่อยากให้แม่มีแฟนใหม่และในที่สุดสิ่งที่ผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้นมันก็เกิดขึ้นจนได้แม่แต่งงานใหม่จริงๆด้วยและอีกหนึ่งปีถัดไปเขาทั้งสองคนก็มีลูกด้วยกันตอนนี้แม่ไม่เคยพูดกับผมเลยสักคำเพราะเอาแต่เห่อลูกสาวคนใหม่ผมนึกอยู่ในใจเสมอว่าต่อไปนี้ผมก็คงต้องเป็นหมาหัวเน่าและมันก็จริงจนได้แม่ไม่สนใจผมเลยแม้แต่การบ้านแม่ก็ยังไม่สอนจนกระทั่งวันนี้จวันนี้ผ่านมาแล้ว 8 ปี แม่ก็ยังไม่ต้องการผมเหมือนเดิมแม้ผมจะทำให้ท่านภูมิใจก็ตาม

ป.ล.ผมอยากบอกแม่ว่าผมรักแม่มากที่สุดในโลก

โดย.. นายว้าเหว่

9 เม.ย.2550 เวลา 20:24 น.